Shaky City & the end of the fellowship

Aan alle prachtige dingen komt een einde en zo ook aan ons kleine fellowshipje. José, Wieske en de Bluebird: een team dat de wereld aankan. José vloog afgelopen weekend weer terug naar Nederland en de Bluebird rijdt nu een andere geluksvogel van hot naar her. En ik? Ik zit te genieten van alle mooie herinneringen en maak er ondertussen nog een paar bij.

Na de allerlaatste zucht van onze stukgeblazen feesttent te hebben verwerkt, pakten we onze spullen en verhuisden naar een fijn hostel in Kaikoura met de fantastische naam 'The Lazy Shag'. Héél toevallig waren daar ook de Groningse boys die al een paar weken achter ons aan reisden. Samen met deze heerlijke Hollanders hadden we nog wat quality time, inclusief barbecue en stomme (waarschijnlijk Groningse) spelletjes. Helaas werd het al te snel tijd om naar Christchurch te rijden. De laatste rit van José en Wieske in de Bluebird werd een feit.

Christchurch is helemaal verwoest sinds de grote aardbeving vorig jaar en nog steeds zijn er wekelijks naschokken. Overal zie je ingestorte huizen en ruim vierhonderd redelijk goed uitziende gebouwen staan te wachten om tot de grond toe afgebroken te worden omdat ze niet meer veilig zijn. Met man en macht wordt er gewerkt om alles weer op te bouwen en bouwvakkers uit het hele land komen naar Shaky City om hieraan te werken. Hierdoor zitten de hostels díe nog bestaan helemaal propvol en was het voor het eerst deze reis moeilijk een slaapplaats te vinden. Omdat het vroeger mooie oude centrum volledig is afgesloten, is er heel weinig te beleven en ga je dus niet naar Christchurch voor je lol.

Toch stranden alle backpackers vroeg of laat in de hoofdstad van Canterbury, omdat bijna iedereen aankomt of vertrekt vanaf deze luchthaven. En daarom is er een enorm aanbod aan tweedehands auto's. Ik werd er een beetje mistroostig van, al die backpackers die wanhopig proberen hun auto of busje kwijt te raken tegen een te lage prijs. Gelukkig verkocht mijn geweldige Bluebird zichzelf en na een paar dagen van briefjes ophangen en wat advertenties op internet verkocht ik hem voor een goede prijs aan een lieve Kiwi-dame. Een auto kopen en weer verkopen is echt de beste en goedkoopste manier om je te verplaatsen hier: alles bij elkaar heb ik minder dan 450 euro uitgegeven voor al die maanden cross-plezier.

Maargoed, José weg, auto weg, ook de Groningers op het vliegtuig gezet.. alleen een heel tevreden Wieske over. Met veel minder spullen (dus ook minder zorgen) heb ik de bus gepakt naar Akaroa, een schattig badplaatsje met duidelijk Franse roots. Daar ben ik door een boer opgepikt om een paar dagen lekker rustig in zijn Farm Hostel te verblijven. Omringd door hectares farmland en ruim tweeduizend schapen kan ik niets anders dan lekker lezen bij de open haard, hiken over the Banks Peninsula, uitkijken over de baai en terugdenken aan alle avonturen. Ik ben een lucky bastard.