Knallende kerstdagen en een luidruchtig nieuwjaar!

Nicaraguanen zijn gek op vuurwerk. Het is overal en altijd toegestaan, maar vooral in de maand december gaan de pyromanen helemaal los. Je kunt het voor een prikkie kopen op iedere straathoek en is van die orde dat het zelfs in België nog illegaal zou zijn. Het hoogtepunt van de vuurwerk-afstekelarij is kerstnacht. De katholieke mis die we bezochten werd opgesierd met ontploffingen in en om de kathedraal, die zo hard door de kerk galmden dat we even dachten dat IS een kerstgroet bracht. Om twaalf uur kwam het bommenfeest tot een hoogtepunt, dus 'Stille nacht, heilige nacht' was niet echt van toepassing.

Wie naar Nicaragua gaat voor zijn rust, zal van een koude kermis thuis komen. Want de mensen hier houden ervan om geluid te maken. Is het niet met vuurwerk, dan wel met hun stem, hun tuktuk of muziekinstallatie. Zo hebben veel winkels hier een meneer ingehuurd die uren achter elkaar de koopwaar aanprijst. Door enorme boxen die op straat staan, zodat het winkelend publiek naar binnen wordt gelokt. De verkooppraatjes worden gemixt met loeiharde boenkboenk-muziek die eerder bedoeld lijkt om mensen weg te jagen. Maar blijkbaar trekt het het mensen over de streep om toch die stofzuiger, motor of wasmachine te gaan kopen. Overigens lijkt het erop dat iedere gewone burger thuis zo'n mega-installatie heeft staan, want dag en nacht hoor je keiharde muziek uit de huizen komen. En dat is hier jammer genoeg geen salsa, maar meestal gewoon ordinaire stampmuziek.

Ook in het verkeer gaat het om het hardst. Iedere zoveel kilometer zie je een auto langs de weg staan die zojuist gebotst is. Altijd omringd door toeschouwers: het halve dorp loopt uit om dit stukje spanning en sensatie te kunnen aanschouwen. Chauffeurs vinden dan ook dat ze zo veel mogelijk moeten inhalen, of er nu een tegenligger aankomt of niet. Want ze hebben ongelooflijk veel haast om op de plaats van bestemming weer lekker te gaan zitten lamballen. Dat een scooter niet voor maximaal twee personen bedoeld is, wist ik al uit Azië. En inderdaad, ook hier dient de scooter als vervoersmiddel voor het hele gezin, inclusief baby's en boodschappen. En dan lekker door de straten scheuren zonder helm.

Vervolgens zijn er de omroepauto's: een wagentje met speakers, waarin weer zo'n meneer zit om de nieuwste aanbiedingen van de dorpswinkel voor te lezen. Maar het kan nog gekker: afgelopen nacht om 1.30 reed er een auto door de straat die ons met de speakers op tien vertelde dat je in Jezus moest geloven. Kijk, dat is mooi om te horen na een avondje stappen, of als je lekker ligt te slapen.

Gezellig een drankje doen op een terras lukt in Nicaragua vaak niet ongestoord. Zeker in de steden word je iedere minuut gevraagd of je iets wilt kopen (wie wil er nu geen fluitje in de vorm van een vogel of lichtgevend ding voor op je hoofd?) of anders gewoon zomaar geld wilt geven. Er wordt dan vaak ook meteen een gewenst bedrag bij gezegd: 'five dollars' vond een mevrouw wel een redelijk bedrag om van ons te krijgen. En anders wilde ze ook Nieks smoothy wel, waarvan hij probeerde te genieten op het terras. Ook kinderen wordt al jong geleerd om te bedelen en de straat op te gaan om troep te verkopen. In eerste instantie vonden we dit zielig, maar later hoorden we van locals dat deze kinderen helemaal niet zo arm waren en op deze manier hun school en dus toekomst vergooiden om snoep te kunnen kopen. Ook is het traditie dat jongens rond de kerstdagen door de straten dansen, verkleed als vrouw (een soort pop op hun schouders en zelf verstopt onder de rok), gevolgd door hun vrienden die om het hardst op trommels roffelen om aandacht en dus geld te vragen. Leuk om te zien, minder fijn voor de oren.

Tot slot zijn er nog de dieren, die ook behoorlijke herrieschoppers zijn. De vogels die krijsen bij je raam, de gekko die geluidjes maakt op je muur, de hanen die je veel te vroeg wakker kraaien en de zwerfhonden, die op straat rondscharrelen en midden in de nacht gezellig met elkaar gaan lopen blaffen. 's Ochtends liggen tussen de (dan wel) slapende honden vaak ook verschillende Nicaraguanen laveloos op de stoep, geen beweging in te krijgen. Als de locals hier gaan drinken gaan ze door tot ze er letterlijk bij neervallen. Een echt kerstgevoel kreeg ik er niet van toen er op kerstmorgen een jongen van nog geen achttien voor dood voor ons huis lag.

Maar gelukkig bleek Nicaragua ook veel moois te bieden. Zo bezochten we de koloniale steden Granada en Leon, waar enorme kerken en karakteristieke huisjes het straatbeeld sieren. Kerst vierden we in de bloedhitte, met rum-cola's, bevriende backpackers en een zelfgekookt diner in ons hostel. Ook brachten we een aantal nachten door aan de kust, waar we baby-schildpadjes mochten vrijlaten in het wild en probeerden te surfen. We toerden op een scootertje door de mooie natuur van vulkaaneiland Isla Ometepe en zagen aapjes door de bomen slingeren. Oud & nieuw vond plaats in het party-stadje San Juan del Sur, de verzamelplek voor zo'n beetje iedereen die we de afgelopen maanden leerden kennen. Een knallende afsluiter van een mooie en feestelijke tijd in Nicaragua. Voor iedereen die van ver weg met ons meereist: feliz año nuevo!