Golven pakken

Golven zijn net als kansen: je moet ze pakken. Hoe vaker je het probeert, hoe groter je kans op slagen. Maar natuurlijk met vallen en opstaan: succes komt helaas niet aanwaaien. Zoals bij de meeste sporten, dacht ik aanvankelijk 'dat kan ik toch niet'. Toch was er een (kleine, in mijn geval) kans op slagen en zijn we in het diepe gesprongen. Hoewel ik regelmatig heb overwogen om op te geven, was ieder succesmomentje weer genoeg om nog even door te zetten. Ook waren er de gevaren: pijlstaartroggen die je veel pijn kunnen doen, een surfboard dat hard op je kop wordt geslingerd, sterke golven die je steeds omver gooien.. Gelukkig hebben we ons niet laten leiden door angst, maar door wilskracht en nieuwsgierigheid. Het resultaat: we kunnen een beetje surfen!

Iedere stap die we zetten deze reis, was weer spannend. Meestal viel het achteraf mee, maar soms vielen dingen ook behoorlijk tegen. Neem bijvoorbeeld de grensovergang van Nicaragua naar Costa Rica. We hadden wel gehoord dat het drukker zou zijn dan normaal, omdat veel Nicaraguanen en Costa Ricanen na de feestdagen bij familie weer terug naar huis gingen. Dat we ruim zeven uur zouden moeten wachten, hadden we echter niet verwacht. Eerst vier uur aanschuiven met zware rugzakken in de brandende zon om Nicaragua te mogen verlaten. Nog nooit zo blij geweest met een stempeltje! Toen we vervolgens dansend Costa Rica ingingen, bleek dat er daar een identitieke rij stond om nog zo'n mooie stempel te kunnen bemachtigen. Gelukkig leerden we tijdens het wachten lieve Italianen kennen, die ons een lift gaven naar het natuurpark waar we een paar dagen genoten van dit prachtig groene land.

In kustplaatsje Sámara spendeerden we behoorlijk wat uurtjes op en onder ons surfboard. Na drie maanden reizen en zoveel indrukken was het heerlijk om een paar dagen door te brengen op dit Bounty-strand. Via San José, een stad waar eigenlijk niemand enthousiast over is, maar waar wij nog een mooie avond met bevriende backpackers hadden, vlogen we naar New York City. Mijn meest geliefde stad was dé perfecte plek om Nieks dertigste verjaardag te vieren: de Grande Finale van onze trip. Appartement geboekt in een hippe wijk van Manhattan, broertje overgevlogen uit Nederland, taart met blote vrouw erin besteld: alles was geregeld voor het grote feest.

Maar toen besloot de luchtvaartmaatschappij onze vlucht naar Miami enorm te vertragen, waardoor we onze aansluiting naar New York misten en 's nachts in Miami zouden stranden. Dat kon ik moeilijk verkroppen en dankzij een overtuigend betoog bij de customer service konden we halsopverkop toch nog mee met de laatste vlucht naar the Big Apple. En zo kwam het, dat we rond vier uur 's nachts in de stromende regen aanklopten bij het bedrijf waar we de sleutel van ons appartement moesten ophalen. Helaas hadden zij begrepen dat we een dag later zouden komen en lag de sleutel niet voor ons klaar in de daarvoor bestemde kluis. We werden niet echt blij van het vooruitzicht de nacht te moeten doorbrengen op straat, maar gelukkig was er de meneer van de 24-uurs winkel die ons zijn telefoon uitleende. Na een boos voicemailbericht en een tijdje radeloos wachten, kwam de sleuteloverdrachtmevrouw ons te hulp en eindelijk konden we naar ons felbegeerde, droge bed. Hoewel zijn nieuwe levensjaar niet vlekkeloos was begonnen, werd de jarige Niek de volgende ochtend toch nog wakker in Manhattan. Een verjaardag om nooit te vergeten!

Wat zijn we blij dat we de golf van het op reis gaan gepakt hebben. Het was makkelijker geweest om 'm gewoon voorbij te laten gaan. Al het regelwerk, de in de ogen van anderen onhaalbare wensen, de gevaren.. lekker blijven meedeinen in het normale leven had minder risico met zich meegebracht. Maar wat heeft het ons veel gebracht. De prachtige landen die we zagen, mensen die we ontmoetten, culturen die we mochten ervaren, nieuwe inzichten en indrukken.. En bovenal het zo intens samen kunnen zijn. Alles samen regelen, overal samen doorheen, zoveel lol met elkaar hebben en deze onvergetelijke ervaring mogen delen. We zijn enorm dankbaar dat alles (nouja, bijna alles) zo goed mocht gaan. En dat we soms tegen de stroom in moesten zwemmen, heeft ons alleen maar sterker gemaakt.

Tijdens het surfen kun je soms spijt hebben dat je een golf hebt laten gaan. Omdat je niet had gezien hoe mooi hij was, of omdat 'ie te groot leek en je bang maakte. Wij hebben een enorme golf gepakt en die heeft ons meegesleurd op een geweldig avontuur. Nu drijven we weer terug naar ons veilige thuis. Maar met een rugzak vol herinneringen, die we voor altijd met ons meedragen.