Thuis tussen de pretmoslims én onder water

De tijd vliegt als je het druk hebt. Ik ben nu al zo’n 10 dagen op Pulah Weh en ik wil hier eigenlijk niet meer weg. Het eiland is prachtig, de mensen zijn lief, het eten is (ondanks de ramadan) heerlijk en de onderwaterwereld is fantastisch.

Al na een dag voelde ik me thuis in m’n hutje op de rotsen met uitzicht over het blauwe water. Het dorp waar ik verblijf, Iboih, is eigenlijk een groepje hutjes in de jungle met een smal paadje erlangs. Iedereen, zowel locals als backpackers, kent elkaar en groet elkaar. ‘Hi, Louisa, how was your dive?’ – Wieske kunnen ze hier niet uitspreken en oma zou trots op me zijn dat ik dus m’n officiële naam gebruik. Behalve de apen, die soms een beetje agressief naar je loeren vanaf hun tak, zijn ook de dieren lief en geïnteresseerd. ’s Avonds verzamelen we ons in één van de restaurants om te eten en de dag door te spreken en overdag hangt iedereen rond in en om de duikschool.

Hoewel het dus ramadan is, lukt het me altijd wel om ergens eten vandaan te toveren. Ik heb zo m’n adresjes waar ik onder strikte geheimhouding mag komen eten in de keuken of woonkamer. Hoewel in deze provincie de Sharia van kracht is en de politie regelmatig komt controleren, worden Allahs wetten in ons dorp naar eigen believen geïnterpreteerd. Zodra je Iboih beach bereikt, gaat de hoofddoek af en als je maar uit het zicht blijft, is roken, drinken en eten helemaal geen zonde.

Omdat je niet op Pulah Weh kunt zijn geweest zonder te hebben gedoken, hebben René (mijn New Yorkse vriendinnetje/buurvrouw) en ik ons ingeschreven voor de Padi Open Water Diving course. De afgelopen acht dagen zijn we druk bezig geweest met theorielessen, leren voor het examen, skills doornemen met onze instructeur Salim en natuurlijk duiken. Vijf keer zijn we de diepte in gegaan, eerst dichtbij de kust en later met een boot de zee op. Ongelofelijk hoeveel verschillende soorten visjes, beestjes en planten er leven onder water en hoe prachtig ze zijn!

Nu we het certificaat op zak hebben, kunnen we overal ter wereld zonder begeleiding duiken. Dat hebben we vandaag gevierd met een dagje toeren over het eiland en heerlijke hapjes eten in Sabang. Omdat het daar iets minder ‘pret’ en iets meer ‘moslim’ is, hebben we netjes met z’n allen zitten wachten tot om zeven uur de toeter ging: aanvallen! Want dat is het voordeel van ramadan, zodra het donker wordt staat er een feestmaal op tafel.