Omgekeerde cultuurshock en hoosbuien in Maleisië

Na een 22 uur durende hellerit naar het zuiden van Sumatra, die ik inmiddels verdrongen heb en dus niet nader ter sprake zal brengen, vloog ik afgelopen zaterdag naar Kuala Lumpur. De eerste cola light van deze reis, die ik daar gewoon op straat mocht drinken, zal ik nooit vergeten. Vol verbazing constateerde ik even later dat ik, als ik iemand de weg vroeg, antwoord kreeg in goed Engelse zinnen. Hoewel ik eigenlijk van plan was om KL zo snel mogelijk te verlaten, bleek deze schone, moderne stad precies te zijn waar ik behoefte aan had.

In China town, waar afdingen op goedkope nephandtassen en –horloges de nationale sport is, ging ik op aanraden van mijn eerdere reisgenootje naar Birdhouse Guesthouse. De jongen die deze toko runt, Willy, zorgde ervoor dat ik me binnen een minuut thuis voelde en ook de huispoezen en de hot shower (eerste tot nu toe) maakten alle beproevingen van de afgelopen reisdagen de moeite waard.

Tijdens m’n maandagochtendontbijt kwam er een jongen uit India bij me aan tafel zitten. Hij was met zijn moeder op reis en vroeg of ik met hen mee ging naar de Batu Caves, een hindoetempel in grotten buiten de stad. Het was een bijzondere ervaring om met echte hindoes een tempel te bezoeken, de verhalen en betekenissen achter al die beelden te horen en samen Indiaas te eten. Een waterval en een monument later waren we weer terug in de stad, waar mijn ex-duikbuddy René inmiddels uit Pulah Weh was overgevlogen om me een paar dagen gezelschap te houden.

KL bleek een perfecte mix van westerse- en verschillende Aziatische culturen te zijn en het eten was fantastisch. René en ik brachten een paar uur bij de kapper door met als resultaat een prachtig ABBA-kapsel, waar de dames ontzettend op hebben moeten zwoegen aangezien mijn haar een beetje anders (lees: wilder) is dan ze hier gewend zijn. Ook het shoppen is goed vol te houden in KL. Het afdingen begin ik, na een aantal keer afgezet te zijn, aardig onder de knie te krijgen.

Met de nachtbus ben ik naar Langkawi Island gereden. Wat een luxe bussen hebben ze hier! En ze rijden zelfs op tijd! Op de boot leerde ik een leuk Duits meisje kennen. Samen zochten we een huisje aan het strand uit, waar we na één middag zon en op het strand liggen bijna niet meer uitkwamen omdat de hel losbrak. Nog nooit heb ik zoveel regen bij elkaar gezien, het lijkt de zondvloed wel. Dus daar zit ik dan, op een prachtig tropisch eiland, in een restaurant boeken te lezen en te internetten. Nouja, krijg ik m’n eerste boek misschien een keer uit..