In ieder stadje een ander schatje

Vanaf mijn terras aan zee op het eiland Lembongan denk ik terug aan afgelopen week en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Zoveel nieuwe indrukken, mensen, plekken, gebeurtenissen.. laat ik aan het begin beginnen.

Yogya was een fijne nieuwe homebase: straten vol foodstalls waar je voor minder dan een euro het heerlijkste eten kon krijgen, veel cultuur en genoeg te zien in de omgeving. De eerste ochtend van mijn verblijf plukte ik een overduidelijk Nederlandse jongen van straat, om vervolgens een paar dagen met hem op te trekken. Met Maarten dwaalde ik door de stad, bezocht ik de Hindoetempel Prambanan en de Boeddhistische tempel Borobudur. Ook probeerden we alles wat er eetbaar uitzag in de kleine eetstalletjes langs de weg - zolang er maar geen vlees in zat - wat meestal tot aangename ontdekkingen leidde.

Toen was het tijd om verder te trekken richting Bali. Na een lange reisdag overnachtten we in Oost-Java, aan de voet van de Bromo-vulkaan. De volgende ochtend stonden we op om 3 uur (!) om een uurtje te gaan hiken en de zon te zien opkomen vanaf de vulkaan. Een heel bizarre ervaring om in het pikkedonker met z’n tweeën over een oneindige vlakte te dwalen, op zoek naar een vulkaan. ‘Easy to find’ hadden ze tegen ons gezegd, maar omdat we de enige sukkels op het plateau waren en omdat het nog behoorlijk donker was, eindigde onze eerste poging de Bromo te vinden bij de verkeerde vulkaan. Gelukkig werd het ondertussen al een beetje licht en konden we nog net op tijd de goede vulkaan beklimmen. Wat ongelofelijk prachtig! Ik ben best een beetje verwend en niet meer zo snel onder de indruk, maar dit was een letterlijk én figuurlijk hoogtepunt. De kleuren, de serene rust, de enorme krater, ik was er stil van.

Diezelfde ochtend stapte ik in de bus richting Noord-Bali, maar onderweg veranderde ik mijn plan. Ik las over het eiland Lembongan en besloot toch naar het zuiden te gaan. Peter zat al twee dagen bij me in de bus en was onderweg naar Kuta, waar ik eigenlijk van plan was zeker niét naartoe te gaan. Soms kunnen dingen plotseling anders lopen dan gepland (en op reis doen ze dat constant) en voor ik het wist lag ik in een super-de-luxe 4,5-sterren hotel met dakzwembad en designinterieur. Niet slecht, toch? Kuta bleek niet zo erg als ik had verwacht en we kwamen de dag door met lekker eten, zwemmen en relaxen op het strand en in het zwembad.

Luxe of niet, ik wilde mijn oorspronkelijke doel, het eiland Lembongan wel bereiken. Maar niet voordat ik een bezoekje had gebracht aan een Internationale school vlakbij Kuta, waar een kennis van de directeur van mijn school in Nederland werkt. Wat een mooie school! Ik was jaloers op het handenarbeid-, muziek- en kooklokaal, de bieb, sportvelden en het zwembad.. en wat een leuke kids.

Omdat mijn supergeweldige onderwatercamera na een fotosessie in het zwembad het leven gaf kocht ik een nieuw fototoestel in de hoofdstad en liet ik me door een taxi naar Sanur brengen, waarvandaan ik vanmorgen de boot naar dit mooie eiland nam. En nét toen ik me bedacht dat dit mijn eerste dag alleen sinds weken zou gaan worden kwam daar een lief Duits meisje aan dat haar been verbrand had aan een scooter en een goedkope kamer zocht omdat ze was vergeten te pinnen (want ATM’s zijn hier niet). Dus daar zit ik dan, naast mijn nieuwe roommate – in ieder stadje een ander schatje!