All Blacks-koorts tussen de fruitplukkers
Door: wieskevreeswijk
Blijf op de hoogte en volg Wieske
20 Oktober 2011 | Nieuw Zeeland, Ahipara
'Ga je naar Nieuw Zeeland voor de World Cup?' - een onbenullige blik mijnerzijds: 'Welke World Cup?'. Voor ik hier naartoe kwam had ik geen idee dat overal ter wereld mensen stonden te popelen om in oktober naar Nieuw Zeeland te komen voor de wereldkampioenschappen rugby. Eerst moest ik er dan ook niet zoveel van hebben. Met sport heb ik weinig, met rugby al helemaal niks. Maar ik moet zeggen, de rugby-koorts is aardig besmettelijk. Vooral de 'war dance' die de grote, brede rugby-spelers aan het begin van de wedstrijd uitvoeren om elkaar (en mij, als cultuurliefhebber) te imponeren vind ik erg leuk.
De have finale-wedstrijden keek ik met een groep meiden in de kroeg. Of het nu door de serieuze kleur komt (zwart is toch wat minder frivool dan oranje) of door de soort sport, weet ik niet, maar het feest was in de dorpjes in het Northland ver te zoeken. Zelfs toen Nieuw Zeeland de Aussies versloeg, wat betekent dat ze aanstaande zondag in de finale tegen Frankrijk spelen, konden we niemand op een polonaise betrappen. Daarom besloten mijn vriendinnetje Maria (nu alweer een week met me op pad) en ik dat we dat in Auckland moeten meemaken. Maar niet voor we het Northland verkend hebben!
Vanuit Paihi gingen we samen naar Kerikiri (wat zijn die Maori-namen toch leuk), waar we op de meest deprimerende camping ooit terecht kwamen. Blijkbaar vond juist op dat moment de jaarlijkse clubmeeting van de Club van de Rare Mensen daar plaats, want het liep er vol met weirdo's. Na een tijdje begrepen we dat niemand daar was met het doel 'iets leuks te doen', of 'iets van Nieuw Zeeland te zien'. Iedereen was op deze hopeloze plek voor de keiharde knaken: fruit plukken. De campingbaas vroeg of we ook zin hadden om kiwi's te komen plukken tegen het aanzienlijke uurloon van maarliefst 13 dollar (toch wel zo'n 7 euro). Nee, dank u – we wisten niet hoe snel we ons in Maria's coole campervan moesten verstoppen.
Zodra het kon reden we de volgende morgen via een prachtige route naar Whangaroa. Eigenlijk hoef ik dat van die 'prachtige route' niet meer te vermelden vanaf nu, dat is standaard hier. Tijdens de picknick op het strand van Matauri Bay sprongen er gezellig zes dolfijntjes voor onze neus in het rond en het hostel bleek een spa in de tuin te hebben. Alle gribus van de vorige plek was dus al snel vergeten en wij spartelden vrolijk rond in ons bubbelbad met uitzicht op weer een mooie baai. Inmiddels zijn we weer een deurtje verder (de tijd dringt om voor zondag in Auckland terug te zijn) en hebben we vanuit onze gezellige 'Endless summer lodge' vandaag Cape Reigna bezocht. Dit uiterst noordelijke topje van Nieuw Zeeland wordt puntje 5 op mijn lijstje 'hoogtepunten'. Nu nog even de World Cup winnen dit weekend en het feest is compleet!
De have finale-wedstrijden keek ik met een groep meiden in de kroeg. Of het nu door de serieuze kleur komt (zwart is toch wat minder frivool dan oranje) of door de soort sport, weet ik niet, maar het feest was in de dorpjes in het Northland ver te zoeken. Zelfs toen Nieuw Zeeland de Aussies versloeg, wat betekent dat ze aanstaande zondag in de finale tegen Frankrijk spelen, konden we niemand op een polonaise betrappen. Daarom besloten mijn vriendinnetje Maria (nu alweer een week met me op pad) en ik dat we dat in Auckland moeten meemaken. Maar niet voor we het Northland verkend hebben!
Vanuit Paihi gingen we samen naar Kerikiri (wat zijn die Maori-namen toch leuk), waar we op de meest deprimerende camping ooit terecht kwamen. Blijkbaar vond juist op dat moment de jaarlijkse clubmeeting van de Club van de Rare Mensen daar plaats, want het liep er vol met weirdo's. Na een tijdje begrepen we dat niemand daar was met het doel 'iets leuks te doen', of 'iets van Nieuw Zeeland te zien'. Iedereen was op deze hopeloze plek voor de keiharde knaken: fruit plukken. De campingbaas vroeg of we ook zin hadden om kiwi's te komen plukken tegen het aanzienlijke uurloon van maarliefst 13 dollar (toch wel zo'n 7 euro). Nee, dank u – we wisten niet hoe snel we ons in Maria's coole campervan moesten verstoppen.
Zodra het kon reden we de volgende morgen via een prachtige route naar Whangaroa. Eigenlijk hoef ik dat van die 'prachtige route' niet meer te vermelden vanaf nu, dat is standaard hier. Tijdens de picknick op het strand van Matauri Bay sprongen er gezellig zes dolfijntjes voor onze neus in het rond en het hostel bleek een spa in de tuin te hebben. Alle gribus van de vorige plek was dus al snel vergeten en wij spartelden vrolijk rond in ons bubbelbad met uitzicht op weer een mooie baai. Inmiddels zijn we weer een deurtje verder (de tijd dringt om voor zondag in Auckland terug te zijn) en hebben we vanuit onze gezellige 'Endless summer lodge' vandaag Cape Reigna bezocht. Dit uiterst noordelijke topje van Nieuw Zeeland wordt puntje 5 op mijn lijstje 'hoogtepunten'. Nu nog even de World Cup winnen dit weekend en het feest is compleet!
-
20 Oktober 2011 - 10:58
Els:
Hey Wieske!
Wat een avontuur en fijn dat je er zo van geniet!!!
groetjes uit het koude en natte Den Bosch
xx -
20 Oktober 2011 - 11:16
Diede:
Vettt! Ik wil die war dance ook wel zien! Super tof! Doe flipper de groetjes! xx -
20 Oktober 2011 - 11:53
Fleur:
Liefie, wat kun je toch lekker schrijven! Je doet het super, bij jou wordt reizen REIZEN! Fijn om je af en toe op bewegend beeld te zien en te merken dat je geniet en heerlijk je gang gaat. Veel liefs van mij -
20 Oktober 2011 - 12:24
Willem-Jan:
Hoi Wies,
Mooi met die WAR DANCE kunnen we wel iets. Die gaan we gebruiken voor onze collega's. Goed opletten dan hebben we alvast 1 workshop leider ;)
Ik lees weer het volle genieten van de lange trip. Gaat wel snel hè, het is hier al weer bijna herfstvakantie. Onze leerlingen (klas 2) staan nu in de klasieke ballethouding (tis schakelweek hè) na de voorstelling Pas de Que die klassiek ballet verbindt met de moderne hiphop. Leuk om te zien dat al die 2-klasser meedoen.
Op school gaat het zo zijn gangetje.
Nog één dagje en dan lekker genieten van een weekje vakantie.
Groetjes Willem-Jan -
20 Oktober 2011 - 20:03
Joanneke:
Hai Wieske,
Al vanaf het begin volg ik met veel interesse je reisverslagen. In welk een andere wereld leef je nu dan wij!! Wat een geweldige ervaringen doe je op! Ik heb ook bewondering voor je mooie beknopte verslagen. Geeft goed beeld van wat je beleeft. Het leest als een boek. Fictie voor ons en realiteit voor jou. Fantastisch zoals je er het onderste uit de kan haalt. Chapeau.
Ik wens je nog veel reisplezier. Wij gaan nu van een korte herfstbreak genieten. -
22 Oktober 2011 - 11:12
Annet:
Zo je kunt nu ook weer meepraten, wat rugby in houdt.
Hopelijk ben je op tijd in Auckland.
We hebben hier ook schitterend weer, maar wel frisser dan bij jou. Geniet van de week maar weer lekker, ik kijk uit naar je volgende verslag -
23 Oktober 2011 - 00:11
Wieske:
Lieve mensen,
Wat ontzettend leuk om steeds jullie reacties te lezen! Ik heb echt geen idee wie mijn reisverslagen leest, maar de reacties doen me altijd heel goed. Ze doen me beseffen wat een geluk ik heb om hier te zijn en dit allemaal mee te maken. Ook voel ik me op die manier nogsteeds verbonden met thuis en met jullie. Bedankt voor jullie aandacht en het ´meereizen` op mijn trip!
groetjes, Wieske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
