Eat your heart out!

Nieuw-Zeeland staat samen met de VS in de top 2 van dikste landen ter wereld. Dat had ik nooit verwacht van een land met duidelijk Europese roots. Maar inderdaad, behalve in de zuidelijke staten van de States heb ik nog nooit zoveel dikke mensen bij elkaar gezien. Iemand die in Nederland 'dik' genoemd zou worden, is hier doorsnee en ik raak al bijna gewend aan al die voorbijschommelende lijven.

'Je bent wat je eet', zeggen ze. Dat gaat in Nieuw-Zeeland zeker op en het sleutelwoord is 'vlees'. Veel vlees. Het liefst van de barbecue of uit de frituurpan, in gigantische porties. The Mad Butcher adverteert ieder reclameblok met belachelijk goedkoop vlees en er zijn ruim tien keer zoveel schapen als mensen in dit land. Als ik door de stad loop, valt het me op dat er zeker dubbel zoveel eetgelegenheden (en dus verleidingen) zijn als in Nederland en fastfood en take-away zijn hier een belangrijk deel van het dagelijks leven. Het is goedkoper en makkelijker om een vette maaltijd af te halen dan om naar de supermarkt te gaan en zelf te koken, so why bother?

Als ik in de lunchtrommels van mijn leerlingen kijk, zie ik dat het al jong wordt aangeleerd. Met chips, grote stukken vlees, candy bars en slap witbrood worden de kinderen hier groot (in de brede zin van het woord). In de officiële schoolbrochure van mijn school trof ik een educatief bedoelde folder over 'gezond eten', met hierin een recept en voedingsadvies voor hamburgers, tja.. Tijdens de gymles is het pijnlijk, maar stiekem soms ook hilarisch om te zien hoe de leerlingen als tonnetjes achter een bal aan hobbelen.

Ook de Fat Controller doet zijn naam eer aan. Zo ongeveer alles komt uit het vet, de enige vegetarische optie is gefrituurde kaasstengels en groenten zijn puur ter decoratie. Gelukkig hebben we een chef die wel wéét hoe het hoort, maar zich helaas moet aanpassen aan de wensen van de gasten. Speciaal voor mij leeft ze zich iedere avond uit op een gezonde en super lekkere maaltijd – een stuk beter dan wat de gasten voorgeschoteld krijgen.

Zoals de foto's bewijzen, heb ik me deze week niet alleen met de dagelijkse sleur van werk en gezin bezig gehouden. Grey Lynn Park festival was een heerlijke kiwi-dag uit en op zondag gingen we met ons gezinnetje naar North Head, een berg met bunkers uit de tweede wereldoorlog (nooit geweten dat Nieuw-Zeeland daar ook bij betrokken was). Hoogtepunt van de week was een dagje Piha- en Karekare Beach. Dat je zo dicht bij de stad zulke gigantische, indrukwekkende stranden kunt vinden en ook nog eens vrijwel voor jezelf kunt hebben..

Een wijs man zei ooit: 'Treat your body right, so your soul wants to live in it'. Ik denk dat ik nogsteeds op de goede weg ben. Het leuke van Nieuw-Zeeland is namelijk wel, dat er verschrikkelijk veel fruit verbouwd wordt. Ik koop kilo's avocado's, sinaasappels en kiwi's voor een paar dollar. Fruit dat niet goed genoeg is voor de Europese markt, raken ze soms aan de straatstenen niet kwijt en daardoor is mijn koelkast een ware vitaminebom. Daarnaast wonen er in Auckland bijna meer Aziaten dan in Azië: soms denk ik dat ik mijn favoriete werelddeel nooit verlaten heb. Overal is naanbrood, curry, rijst en pad thai te krijgen. Dat is niet alleen heel lekker, maar ook lekker gezond. Mijn ziel heeft een prima onderkomen. En als je bent wat je eet.. word ik al een aardige Kiwi!