On the road en op de camping

Omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om jullie te blijven vervelen met verhaaltjes over Auckland, nam ik afgelopen weekend afscheid van mijn leventje daar. Een afscheidsdiner, afscheidscocktail en twee afscheidslunches later sprong ik in mijn Bluebird, zette de nieuwe cd van Coldplay op tien en volgde mijn Tomtom naar Raglan. Volgens Lonely Planet de plek waar de mooiste mensen van Nieuw Zeeland zich verzamelen, wat dan weer alles te maken heeft met het feit dat iedereen daar is om te surfen.

Al de eerste avond viste ik mijn nieuwe reisgenoot uit de hot spa van het hostel. Fabian is Duits, net als een groot deel van de backpackers hier en thuis heeft hij drie fietsen: het blijft verdacht.. De volgende dagen spendeerden we al picknickend, zwemmend en zonnebadend op de prachtige stranden van de westkust van het Noordeiland.

Maar de zomer is begonnen en het is dus tijd voor mijn grote hobby: kamperen! Al maanden geleden kocht ik een mooie tent, maar die zat nogsteeds in de verpakking, dus het werd tijd dat 'ie ingewijd werd. We reden naar de Coromandel, een schiereiland ten oosten van Auckland met veel bos, bergen en geweldige stranden.

Onderweg ondervonden we weer een mooi voorbeeld van kiwi-hospitality toen we stopten voor een picknick in een weiland. Net toen we ons dekentje uitgevouwen hadden kwam er een mevrouw naar ons toe om te vragen wat we deden op haar land. In plaats van boos te worden omdat we over haar hek geklommen waren, maakte ze zich zorgen over de brandende zon en nodigde ze ons uit om bij haar huis onder de bomen te komen zitten. Daar zorgde ze ervoor dat het ons aan niets ontbrak en toen ze even wegging liet ze de deur open, voor het geval dat we naar de wc moesten. Daar lagen we dan in het gras, verse aardbeien te eten, met op de achtergrond de kerstliedjes die de mevrouw draaide. Een rare gewaarwording: 'I'm dreaming of a white christmas' in de brandende zon.

Aan de westkust van de Coromandel vonden we een mooie plek op het topje van een heuvel, met uitzicht over het dal en aan de andere kant een gigantisch strand. Omdat we verder nog helemaal niet uitgerust waren om te kamperen leenden we borden en bestek bij de buren, die geamuseerd hadden toegekeken hoe we zonder op de gebruiksaanwijzing te kijken onze nieuwe tent in elkaar hadden gepuzzeld. De volgende ochtend stond er een tasje vol keukenbenodigdheden voor onze deur. Wat zijn die kiwi's toch lief.

Het voelt heerlijk om weer op pad te zijn en ik ben bang dat ik te weinig tijd ga hebben om al het moois van het Noordeiland te kunnen zien. In ieder geval heb ik een mooie start gemaakt. Laat maar komen, die zomer!