Van Mount Doom naar het paradijs en weer thuis

Soms is het zo moeilijk om een week van fantastische avonturen samen te vatten in één a4tje en een paar foto's. Deze week rondde ik mijn roadtrip over het Noordeiland af met als hoogtepunt het beklimmen van de Tongariro-vulkaan, beter bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings. De ene dag lig je op het strand van Mount Manganui te verbranden en de volgende dag maak je een sneeuwman in de wolken..

De camelbags, survivalbroeken en wandelstokken waren all over the place toen we zondagmorgen om zeven uur aan de wandeling der wandelingen begonnen. Dacht ik dat ik verschrikkelijk goed voorbereid was met de ultralelijke wandelschoenen die ik al maanden met me meezeulde voor deze dag, tussen de andere hikers kreeg ik het gevoel dat de trip was 'gedoomd' te mislukken. Ook Ashley, die in de VS marathons loopt (en wint) zag er een stuk professioneler uit dan ik. Gelukkig blijk je ook te kunnen hiken in legging en minirok, smaakt water even lekker uit een oude colafles en kunnen sokken je handen net zo goed warm houden als handschoenen.

Want bovenop was het koud. En mistig helaas. Dat zorgde ervoor dat we van de top en de helblauwe vulkanische meren niet veel konden zien, maar gaf wel een extra mysterieuze sfeer aan het stijlste en zwaarste deel van de tocht. It's such a burden! Gelukkig had Frodo geen last van beperkt zicht toen hij de krater zocht. Tijdens de afdaling liepen we de wolken weer uit en werden we beloond met prachtige beelden van de omliggende vulkanen en meren. Na zeven uur hadden we 1885 meter hoogte bereikt en 19,4 km afgelegd – het lijkt niet veel, maar stijl omhoog tegen de rotsen piep je wel anders.

Na een dagje Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland, gingen Ashley en ik ieder weer onze eigen weg. Voor mij was dat back home, naar 'the Big Smoke', waar Dallas en Maria op me zaten te wachten. Dallas had het appartement prachtig versierd met lichtslangen, knipperlichtjes en een bijzonder hoerige discokerstboom. Onder die kerstboom lagen cadeautjes op me te wachten en ik moet zeggen dat ik Maria's kookkunsten gemist had. We vierden mijn thuiskomst met een grote bak ijs op de top van One Tree Hill, uitkijkend over ons stadje mét ondergaande zon. Home sweet home.

Omdat ik nog een paar dagen 'over had' voor kerst, besloot ik de volgende morgen de boot te pakken naar Waiheke Island. Op maar drie kwartier varen van Auckland kwam ik in een tropisch paradijs terecht. Het door natuur omgeven hostel heeft alles wat je je voor 18 euro per nacht wensen kunt, en meer. Aan een zwembad, hot spa en zonnedek was ik inmiddels wel gewend en een lieve hostelkat- of -hond is bijna standaard. Maar dit hostel heeft Oscar, de vier maanden oude huisbig. Deze gezellige roze-zwarte vriend ligt nu lekker tegen me aan te knorren op de bank. Alle prachtige stranden en baaien die ik vandaag zag tijdens mijn mountainbiketocht over het eiland kunnen niet op tegen dit heerlijke hoopje vet met stopcontactneus en kwispelend krulstaartje.. Ik ben verliefd!

Rest me nog om iedereen die de zon naar me toegestuurd heeft, hartelijk te bedanken. Hij is weer helemaal terug en niet meer weggeweest: Merry Christmas everyone!