Cuba voor beginners

Na anderhalf jaar plannen maken en ruim acht maanden voorbereiden vlogen Niek en ik vorige week naar een van de meest intrigerende landen waar we ooit waren: Cuba. Al in Matanzas, onze eerste bestemming, werd duidelijk hoe indrukwekkend deze reis zou worden. Warmte, afval, antieke auto's, overal en altijd mensen op straat, herrie, half ingestorte-, maar ook heel mooie gebouwen, muziek, vreemde geuren en continu aangesproken worden.. een totaal andere wereld.

Winkels etaleren koopwaar uit de vorige eeuw en hebben meestal keuze uit maarliefst één soort onderbroek, shampoo, pan of schemerlamp (en dat allemaal in dezelfde winkel). Meestal is er een toonbank met vitrines en een ongeïnteresseerde verkoopster met weinig haast om je de dingen die je aanwijst, te verkopen. Soms tref je een 'moderne' staatswinkel, waar je zelf je spulletjes bij elkaar mag rapen. Op de schappen vind je honderd keer hetzelfde product of alleen stof. Hoe het precies werkt moet ik nog uitzoeken, maar als je door de straten van Havana loopt, verkoopt iedereen wel iets. En dat terwijl de staat eigenlijk alle touwtjes in handen heeft. Opa wordt in rolstoel op de stoep gezet met een tasje kauwgompjes, oma zit achter een omgekeerde doos met scheermesjes en een stuk boter en de woonhuizen doen dienst als nagelsalon, vaak gecombineerd met cd-shop en pizza-afhaalpunt. Betalen kan in CUC's (convertibles) of Cubaanse Pesos. Behalve in toeristengebieden, want daar gaan de prijzen over de kop en betaal je alleen in CUC.

Mijn liefde voor een land gaat vaak deels door de maag. Dat zou in Cuba niet gaan leiden tot een diamanten huwelijk. In plaatselijke eettentjes heb je meestal keuze uit pizza met kaas of pizza met kaas en ham en als je geluk hebt een broodje met gelijksoortig beleg. Of met een soort kroket waar de vliegen ook nogal van houden. Andere kant van het verhaal is, dat je daar dan ook maar een paar dubbeltjes voor betaalt. Als je meer wilt uitgeven valt er gelukkig vaak wel prima eten te vinden, zelfs voor een vegetariër (mits je niet te strikt bent en wel eieren en vis eet). Zeker als je eet in je 'Casa Particular', waar de gastvrouw speciaal voor je kookt.

Slapen doen we dus bij de Cubanen thuis, in Casa Particulares. Vanaf twintig euro heb je een mooie kamer met eigen badkamer en een vriendelijke gastfamilie die je van veel informatie en gezellige gesprekken kan voorzien. Het helpt dan wel als je een beetje Spaans spreekt en het leuk vindt om mensen te leren kennen. Niek blijkt ook op de Cubaanse omaatjes weer een bepaalde aantrekkingskracht te hebben, dus die wordt flink vertroeteld.

Met Niek gaat het trouwens een stuk beter dan tijdens zijn vorige reis. Was hij toen na vijf dagen al zijn waardevolle spullen al kwijt, nu heeft hij alleen zijn schoenen nog in Havana laten staan. En dankzij een meedenkende taxichauffeur zijn Niek en zijn All Stars een paar dagen later weer herenigd. Daarnaast overleefde hij, als mijn knappe ridder te paard, zijn eerste paardrijdavontuur door de prachtige maar woeste vallei bij Vinales.

Muziek is in Cuba overal. Son, rumba, salsa en alles daar tussenin. Het lijkt erop dat alle Cubanen van deze muziek houden, want het klinkt door iedere straat, in iedere taxi en uit ieder huis. In Havana werd ik door de contrabassist van een band aangesproken en voor ik het wist stond ik de salsa-versie van 'Happy' met ze te vertolken in een restaurant. De volgende dag benaderde Niek een opa die gitaar zat te spelen op het stoepje voor zijn huis. Het duurde niet lang voor hij Niek gitaarles zat te geven en mij diverse Cubaanse krakers leerde spelen. Gelukkig is de taal van de muziek universeel en hadden we elkaar snel door, ondanks mijn beginnerscurus-niveau Spaans.

Hoewel de armoede op veel plekken erger is dan ik had gedacht en het leven hier lang niet alleen rozengeur en maneschijn is, heeft Cuba nu al mijn hart gestolen. Een betere start van onze droomreis konden we niet wensen. Hasta luego!